طی یک جلسه بیوفیدبک، الکترودها به پوست متصل می شوند. از حسگرهای انگشتان دست نیز می تواند استفاده شود.

این الکترودها/ حس گرها، سیگنال هایی به یک مانیتور می فرستند، که صدا، نور یا تصویری را نشان می دهد که نشانگر ضربان قلب و تنفس، فشار خون، دمای پوست، تعریق یا فعالیت ماهیچه ای است.

زمانی که فرد، تحت استرس است، این اعمال تغییر می کنند. ضربان قلب سرعت می یابد ، ماهیچه ها منقبض می شوند، فشار خون بالا می رود، فرد شروع به تعریق می کند و تنفس تسریع می شود.

فرد می تواند این پاسخ های استرسی را روی مانیتور ببیند و سپس هنگامی که تلاش می کند آن ها را متوقف کند، فیدبک فوری را نیز ببیند